کد مطلب:152406 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:181
شفای پای کودک، با خواندن هشتاد زیارت عاشورا، هدیه به حضرت عباس
حجة الاسلام المسلمین آقای شیخ علی صافی اصفهانی، فرزند مرحوم آیة الله آقای حاج شیخ حسن اصفهانی رئیس حوزه ی علمیه ی اصفهان، این قضیه را نوشته اند:
كرامتی را كه می نویسم مربوط به سید محمد مهدی حیدری، فرزند حضرت حجة الاسلام والمسلمین حاج سید علیرضا حیدری یزدی، عالم وارسته و با نفوذ استان یزد؛ است. بنده، كه داماد ایشان هستم این قضیه را از زبان ایشان (حاج سید علیرضا حیدری) و همچنین از زبان مادر عیال خود، كه علویه ای متقی و پرهیزگار است،
شنیده ام.
در نیمه ی شعبان، فرزند هفت ماهه ای برای ایشان متولد می شود، كه وزنش با لباسهایی كه بر تن داشت كمتر از یك كیلوگرم بود! نامش را به میمنت این روز خجسته، به نام مهدی می گذارند.
متأسفانه زانوی چپ مهدی، در موقعی كه متولد شد، كشكك نداشت و در نتیجه، بر عكس پاهای سالم، به سمت جلو تا می شد. وی را نزد دكترهای زیادی در عراق و ایران بردند، ولی همه گفتند: این كودك، قابل علاج نیست مگر آنكه بزرگ شود و بعد از سن بلوغ، كشكك مصنوعی به پایش پیوند زنیم تا شاید به حالت عادی برگردد (آن هم با قید احتمال)!
سرانجام پدر دلسوخته ام، در یكی از شبهای جمعه به كربلا مشرف می گردد و در حرم حضرت اباالفضل علیه السلام متوسل به باب الحوائج قمر بنی هاشم علیه السلام می شود و نذر می كند كه چهل روز زیارت عاشورا را بخواند و ثوابش را به محضر حضرت اباالفضل علیه السلام هدیه نماید.
آنگاه چهل روز، زیارت عاشورا می خواند، ولی بعد از چهل روز می بیند كه پای كودك هیچ فرقی نكرد. مجددا چهل زیارت عاشورای دیگر را شروع می كند. چند شب كه از چهله ی دوم می گذرد، مادر كودك، در خواب می بیند كه خانمی مجلله و نورانی او را بیدار می كنند و می فرمایند: بلند شو، بچه ات خوب شده است!
از خواب بیدار می شود و به سراغ بچه می رود، می بیند بچه همچون یك دسته ی گل خوابیده است و با پای سالم، دارد دست و پا می زند! [1] .
كرامتی را كه می نویسم مربوط به سید محمد مهدی حیدری، فرزند حضرت حجة الاسلام والمسلمین حاج سید علیرضا حیدری یزدی، عالم وارسته و با نفوذ استان یزد؛ است. بنده، كه داماد ایشان هستم این قضیه را از زبان ایشان (حاج سید علیرضا حیدری) و همچنین از زبان مادر عیال خود، كه علویه ای متقی و پرهیزگار است،
شنیده ام.
در نیمه ی شعبان، فرزند هفت ماهه ای برای ایشان متولد می شود، كه وزنش با لباسهایی كه بر تن داشت كمتر از یك كیلوگرم بود! نامش را به میمنت این روز خجسته، به نام مهدی می گذارند.
متأسفانه زانوی چپ مهدی، در موقعی كه متولد شد، كشكك نداشت و در نتیجه، بر عكس پاهای سالم، به سمت جلو تا می شد. وی را نزد دكترهای زیادی در عراق و ایران بردند، ولی همه گفتند: این كودك، قابل علاج نیست مگر آنكه بزرگ شود و بعد از سن بلوغ، كشكك مصنوعی به پایش پیوند زنیم تا شاید به حالت عادی برگردد (آن هم با قید احتمال)!
سرانجام پدر دلسوخته ام، در یكی از شبهای جمعه به كربلا مشرف می گردد و در حرم حضرت اباالفضل علیه السلام متوسل به باب الحوائج قمر بنی هاشم علیه السلام می شود و نذر می كند كه چهل روز زیارت عاشورا را بخواند و ثوابش را به محضر حضرت اباالفضل علیه السلام هدیه نماید.
آنگاه چهل روز، زیارت عاشورا می خواند، ولی بعد از چهل روز می بیند كه پای كودك هیچ فرقی نكرد. مجددا چهل زیارت عاشورای دیگر را شروع می كند. چند شب كه از چهله ی دوم می گذرد، مادر كودك، در خواب می بیند كه خانمی مجلله و نورانی او را بیدار می كنند و می فرمایند: بلند شو، بچه ات خوب شده است!
از خواب بیدار می شود و به سراغ بچه می رود، می بیند بچه همچون یك دسته ی گل خوابیده است و با پای سالم، دارد دست و پا می زند! [1] .
[1] چهره ي درخشان، ج 1، ص 500.